Nie pamiętam od ilu lat marzyłem o takiej podróży. Camperem do Azji. Kilkukrotnie jeździłem lądem do Indii przez Bałkany, Turcję, Iran i Pakistan. Potem przez kilka lat podróżowałem po całym regionie i jako korespondent pisałem o Indiach, Pakistanie, Afganistanie i chyba wszystkich krajach w okolicy. Jednak zawsze coś stało na przeszkodzie podróży kamperem. Najczęściej brak środków, brak kampera i niestabilna sytuacja w regionie. Ta sytuacja zresztą nadal daleka jest od stabilności w Afganistanie. Zdajemy sobie sprawę, że nie wybieramy się do Honolulu, ale w Afganistanie (który jest głównym celem wyprawy mojej i Eleonory, mojej żony) są położone nasze główne cele podróżnicze: Herat, Kabul, Mazar-i-Szarif i przede wszystkim dziki Korytarz Wachański.
Wyjechaliśmy z Warszawy 18 lutego. Powrót planujemy na początek października. Na parę dni utknęliśmy w tureckim mieście Iskanderun tuż przy granicy z Syrią. Czekamy na nowe sprzęgło, bo stare spaliłem w górach Kapadocji. Na szczęście Zenfone nadal działa bez zarzutu.
Meczet Hagia Sophia jest wizytówką Stambułu. W lutym w mieście nie ma prawie turystów. Parę stopni powyżej zera, a nawet śnieg, skutecznie ich odstraszają. Mimo to nie czujemy, że miasto jest bezludne. Dzisiejszy Stambuł to być może nawet 30 mln ludzi - nikt nie zna dokładnych danych, a przyjezdnych jest z dnia na dzień coraz więcej. Ostatnie 60 km jedziemy do centrum miasta w zupełnym korku. Za to potem kolejne parę dni to szwendanie się po różnych dzielnicach miasta, próbowanie przeróżnych przystawek - mezze, rejs po Bosforze i spotkanie ze znajomymi. Robimy codziennie tyle kilometrów na piechotę, że następnego ranka zawsze mamy zakwasy jak po trekkingu.
Sławny most Galata łączy Złoty Róg i stambulską starówkę Eminou z Galatą, w tym dzielnicą Karakoy, którą dojdziemy do sławnego placu Taksim. Most słynie także z "Balik ekmek", czyli bułek ze smażoną, świeżą rybą z zieloną sałatą i posiekaną cebulką. Spod mostu także odpływają promy do różnych dzielnic miasta, w tym do azjatyckiej Kadikoy.
Adampol
Po drodze parę dni spędziliśmy w polskiej wsi nad Bosforem - w Adampolu. Wieś założył w 1842 książę Adam Czartoryski zasiedlając ją początkowo powstańcami listopadowymi. Dziś wioska nazywa się Polonezkoy, naszych rodaków żyje w niej już tylko około 50-ciu, a osada z rolniczej przekształciła się w miejsce, do którego mieszkańcy Stambułu przyjeżdżają w weekendy jak do kurortu. Niestety w Adampolu na zawsze pozostał mój mały dron, który wybrał wolność i turecki wiatr.
Konya zrobiła na nas wspaniałe wrażenie. Miasto czyściutkie, wspaniały targ i ludzie bardzo mili. Jednak Konya, to przede wszystkim Mauzoleum Mewlany, czyli Rumiego - sufickiego mistyka i jednego z największych perskich poetów. Wiersze sprzed 750 lat do dziś recytują Muzułmanie na grobie wieszcza. W Konyi parokrotnie odwiedziliśmy Mauzoleum Mewlany. Wewnątrz wspaniała atmosfera.
Groby uczniów Mewlany. Zapoczątkowany przez niego suficki tarikat, czyli szkoła działa do dziś, a jej liderem jest potomek poety.
Groby uczniów Mewlany
Kuchnia turecka i jej regionalizmy. Etliekmek, czyli turecka pizza na cienkim cieście z mieloną baraniną. Bardzo charakterystyczna właśnie dla Konyi.
Etliekmek
Targ w Konyi. Największe wrażenie na nas zrobił tu tzw. zielony ser oraz sprzedawca wydzierający się "Polonia, Lewandowski".
Targ w Konyi
Naszym głównym celem w Konyi był występ tańczących derwiszów ze szkoły Mewlany. Czekaliśmy na nich przez trzy dni na parkingu pod Centrum Kultury Mewlany. Sobota, godzina 19:00, 21 sufich-derwiszów przez godzinę tańczy kręcąc się w kółko i powtarzając 99 imion Boga/Allaha.
Tańczący Derwisze
Najlepszy według mnie nocleg na trasie naszej podróży. Zaparkowaliśmy w wyschniętym jeziorze u podnóża wulkanu Meke w Środkowej Anatolii, gdzieś pomiędzy Konyią, a Aksarayem. Cisza, spokój, a rano szybki wypad do krateru. Nasz kamper, którego nazywamy "Stiwi" widziany ze wzgórza - jedynego miejsca na którym byłem w stanie sprawdzić pocztę w telefonie. Wulkan Hasan (3253mnpm) objeżdżaliśmy parę dni. To między innymi dzięki jego erupcji powstała Kapadocja.
Kiedy jedziemy przez takie hardcorowe tereny, to dopiero sobie zdaję sprawę - jak to dobrze, że mam osłonę silnika i miski olejowej. Stiwi z Hasanem w tle.
Stiwi i Hasan w tle
Schodzimy do kanionu w Dolinie Ihlary w Kapadocji. Tu od starożytności do początku XX wieku toczyło się życie monastyczne w wydrążonych w skałach kościołach, klasztorach i celach w których żyli mnisi.
Ela na tle bajecznych kominów w Kapadocji w miejscowości Selime, gdzie w średniowieczu powstała największa w regionie katedra obronna.
Selime
Tę parę rowerzystów spotkałem w Goreme-nieformalnej stolicy Kapadocji. Dora z Budapesztu i Alan z Danii od roku na rowerach podróżują w kierunku... Australii.
W drodze do Australii
Do syryjskiego Halep, czyli Aleppo, gdzie od 8 lat toczy się wojna zostało 90 kilometrów.
Droga do Aleppo
Niestety w Kapadocji spaliłem sprzęgło. Udało mi się jeszcze przejechać kilkaset kilometrów pod granicę Syryjską do miasta Iskanderun nad Morzem Śródziemnym, ale od paru dni czekamy na nowe sprzęgło, które ma dojść ze Stambułu. Gdy samochód będzie gotowy, jedziemy dalej w stronę Gruzji, Armenii, a potem Iranu i Afganistanu. Do usłyszenia.
Andrzej Meller
#LECTON #conquerortravelclub #polskieradiokoszalin
